Jest to wczesnośredniowieczne grodzisko Jaćwingów. Zwane jest również „Szwedzkim Szańcem” i leży ok. 2 km od wsi. Wokół grodziska i pod jego osłoną zamieszkiwała ludność jaćwieska. Jaćwingowie to wymarły lud bałtyjski zaliczany do plemion pruskich. Na ziemie polskie przybyli około VI wieku. W późniejszym okresie prowadzili liczne najazdy łupieżcze na tereny księstw ruskich i polskich, aż ulegli siłom Rusi, Polski i Zakonu Krzyżackiego. Wreszcie państwo Jaćwingów upadło w 1283, jego tereny zostały podzielone pomiędzy Zakon, Polskę i Litwę.
Grodzisko jest wzniesienie o wysokości 167 metrów i znajduje się niedaleko wsi Gryzy, na wąskim przesmyku między jeziorem Dybowskim i Długim. Dawniej służyło ono jako umocnienie obronne. Z miejscem tym związana jest ciekawa legenda o zaklętej królewnie. Podobno w pobliżu stał kiedyś zamek zamieszkany przez dowódcę wojska i jego córkę. Gdy ojciec dowiedział się, że córka zakochała się w jednym z poddanych mu żołnierzy, nie chciał tego zaakceptować. Wypędził rycerza, a córkę zaklął prosząc o pomoc czarownicy. Doprowadziło to do katastrofy, a zamek zatonął w jeziorze. Piękna dziewczyna później ukazywała się wybrańcom i prosiła o przeniesienie jej przez jezioro. Pewien młodzieniec odważył się ją przenieść, jednak zaraz za jego plecami pojawiły się straszne żmije i smoki; ze strachu odwrócił się i upuścił dziewczynę z powrotem do wody. Od tamtego czasu zjawa dziewczyny pokazuje się w oddali na jeziorze i płacze.
Wieś Lenarty wraz z pięknym architektonicznie dworem należała niegdyś do rodziny Tolsdorffów. Ostatnim jej przedwojennym właścicielem był Theodor – późniejszy generał Wermahtu. Budynek dworku jest piękny pod względem architektonicznym, najciekawsze pomieszczenia to ogromna sala balowa oraz szerokie, zaokrąglone schody prowadzące na pierwsze piętro. Niestety podczas I wojny światowej wytworną salę balową wykorzystało wojsko rosyjskie jako szpital. Z kolei następstwa II wojny światowej zmieniły dwór w siedzibę PGR, było tam również przedszkole i stołówka pracownicza. Obecnie dwór należy do prywatnego właściciela.
Ten niewielki zespół dworsko – parkowy pochodzi z XX wieku i należał niegdyś do rodziny Middendorf. Wśród zabudowań można tam obejrzeć parterowy kwadratowy budynek, szeroką otwartą werandę oraz kila budynków gospodarczych. Wszystko leży wśród pojedynczych drzew – pozostałości starego parku.