Kamienne głazy cesarza Wilhelma II znajdują się w Puszczy Romnickiej. Puszcza znana była z bogactwa występującej tu zwierzyny, co przyciągało myśliwych. W 1890 roku po raz pierwszy do puszczy przybył król pruski i cesarz niemiecki Wilhelm II. Udało mu się wtedy ustrzelić okazałego jelenia dwunastaka . Było to wielkie wydarzenie, które postanowiono upamiętnić ustawieniem pierwszego głazu Wilhelma. Znajduje się on po rosyjskiej stronie puszczy. Znaleziono jeszcze 14 głazów, z czego osiem leży po stronie polskiej. Wilhelm II w tym samym roku ustanowił Puszczę Romnicką dworskim rezerwatem łowieckim. Słynne wyprawy łowieckie przyciągały dostojnych gości z całej Europy.
Kanał Brożajcki łączy rzekę Węgorapę i Gołdapę. Zaprojektowany został w 1726 przez Jana Suchodolca. Kanał ten służy do odprowadzania nadmiaru wody z górnego biegu rzeki Gołdapy. Wypływa z prawej strony Gołdapy, na wysokości wsi Zakałcze, i płynie w kierunku północnym. Po około 10-kilometrowym biegu wpływa do piętrzenia małej elektrowni wodnej w miejscowości Brożajcie. Wody kanału zamieszkują pstrągi potokowe, a nad brzegami kanału, przepływającego przez dzikie ostępy rozległego lasu, prędzej można spotkać dorodnego jelenia, łosia, odyńca czy borsuka niż człowieka.
Najstarszym obiektem zespołu jest pałac o proweniencji barokowej, którego korpus główny pochodzi pewnie z około połowy XVIII wieku. W czasie I wojny światowej został częściowo zniszczony, następnie w latach 20 odbudowany. W wyniku przebudowy został częściowo zatarty jego barokowy charakter. Można przypuszczać, że nieznany budowniczy wzorował się pałacu Fahrenheitów w pobliskich Bejnunach. Wyposażenie znane jest tylko z fotografii, do dziś nic nie zachowało się ze wspaniałych kominków, faset i stolarek. Przed rokiem 1945 ostatnim właścicielem pałacu była rodzina von Altenstadt. Przez wiele lat obiekt użytkowany był przez PGR oraz mieściła się w nim szkoła.
Okolice wsi Zakałcze Wielkie, a dokładniej obrzeża Lasów Skalskich kryją stary cmentarz ewangelicki oraz grobową kaplicę rodziny Steinertów pochodzącą z około 1860 roku. Grobowiec ma kształt sześcianu, a całość wieńczy wypukły dach. Na podłodze umieszczono krzyż z napisem - "Marta Steinert (1863-1891)". Kaplica jest zachowana w całkiem dobrym stanie. Ciekawą pozostałością jest słup bramny, na którym wyryto serce i datę "1863".