W Olecku przykuwa uwagę przede wszystkim jezioro z unikalnym molo i skocznią, położone w pięknym parku miejskim. Molo jest świetną atrakcją szczególnie w okresie letnim. Na strzeżonej plaży znajdują się: bar, molo, skocznia, zjeżdżalnia wodna, pole do siatkówki plażowej i wypożyczalnia sprzętu wodnego. Zbudowano je w 1930 roku jako część centrum sportowo-rekreacyjnego. Molo wpisane jest do rejestru zabytków. Odbudowane w 2004 roku, bardzo przypomina to stare, gdyż wzorowano się na dawnych fotografiach. Ważnym elementem jest wysoka, biała wieża znajdująca się na samym końcu, stanowi ona symbol miasta Olecko. Obecnie jest miejscem spotkań, spacerów i regularnych imprez sportowych i kulturalnych.
W 1556 roku wieś Szczecinki założył Albrecht Szczeciński, a w 1563 roku Albrecht von Hohenzollern za długotrwałą i wierną służbę nadał dobra na prawie lennym Albrechtowi Ciecińskiemu. W okresie przedwojennym była tam parafia protestancka. Kościół został wzniesiony w latach 1926–1928, a po 1945 r. ludność napływowa wyznania katolickiego adaptowała go na swoje potrzeby. . Parafię pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Szczecinkach erygował kanonicznie w 1982 r. biskup warmiński Jan Obłąk. Zabytkowy kościół musiał jednak przejść remont, do tej pory udało się zrekonstruować od podstaw wieżę i wymienić dach. Doprowadzono też do dawnej świetności drewniane elementy wewnątrz świątyni.
Majątek powstał w 1526 roku, z nadania księcia Albrechta dla Jerzego von Diebes. W wieku XVII był własnością rodziny von Helle, a w XVIII wieku należał już do polskich rodzin Ciesielskich i Salzwedell-Więckowskich. W początkach XX wieku majątek został upaństwowiony i oddany w dzierżawę. Obejmował 625 ha ziemi. Funkcjonowała tu gorzelnia, tartak, wydobywano torf. Do teraz zachowały się pozostałości starego parku oraz zabudowania podwórza gospodarczego.
Według tablicy przy wejściu, cmentarz z okresu I wojny światowej jest miejscem spoczynku 45 żołnierzy niemieckich oraz 136 żołnierzy rosyjskich. Teren cmentarza wznosi się, tworząc rozległy taras, na którym znajdują się mogiły oraz centralny element – pomnik w formie obelisku z częściowo uszkodzonymi tablicami inskrypcyjnymi po bokach. Cmentarz został odrestaurowany w 1994 roku.